نوشته های مشابه
نشست علمی- ترویجی خشونت در ورزش(مشروعیت و مسئولیت) به میزبانی وزارت ورزش برگزار گردید.
به گزارش روابط عمومی سبک شیتوریو شیتوکای؛ نشست علمی- ترویجي: خشونت در ورزش؛ مشروعیت و مسئولیت» توسط پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با همکاری مرکز مطالعات و پژوهش های راهبردی وزارت ورزش و جوانان، دانشگاه مفید و هیات حمایت از کرسی های نظریه پردازی شورای عالی انقلاب فرهنگی در مورخ ۷ بهمن ماه ۹۹ در ساختمان شماره ۲ وزارت ورزش و جوانان واقع در بلوار آفریقا برگزار شد.
در این رویداد علمی که با توجه به شرایط کشور در وضعیت ناشي از بيماري کرونا این نشست با رعایت دستورالعمل های بهداشتی در حضور مستمعین و علاقه مندان بصورت مجازی برگزار شد، علاوه بر اساتید و محققان، با توجه به اهمیت موضوع روسا و دبيران برخی از فدراسیون هاي ورزشي نیز حضور چشم گیری داشتند.
در این نشست دکتر محمد مهدی مقدادی دانشیار دانشگاه مفید به عنوان نظريه پرداز و سخنران و دکتر علیرضا عالی پناه استادیار دانشگاه شهید بهشتی، دکتر عبدالصالح شاهنوش مدرس حوزه و دانشگاه و دکتر محمد رضا فضلی رئیس مرکز مطالعات و پژوهش های راهبردی وزارت ورزش و جوانان به عنوان ناقد حضور داشتند و دکتر حسن سلطانی محقق گروه حقوق پژوهشگاه حوزه و دانشگاه نیز دبیری کرسی را عهده دار بود.
دکتر محمد مهدی مقدادی در بخشی از سخنان خود تاکید کردند، همانگونه که اطلاع دارید؛ خشونت در ورزش يك امر نسبتاً رايج و جاافتاده است. بسياري از ورزش ها با درگيري تماسي و خشونت و آسيب همراه هستند. در اين مجال اين پرسش مطرح است كه در نظام حقوقي ما آيا اين خشونت ها قابل پذيرش است و چنين ورزش هايي مشروع تلقي مي شوند؟ سوال ديگري كه در ادامه مطرح مي گردد اين است كه مسئوليت مدني ناشي از حشونت و آسيبه هاي ناشي از آن در ورزش ها چيست؟آيا اين امور مشمول قواعد عمومي مسئوليت مدني قرار مي گيرند يا قواعد خاصي بر آنها حاكم است؟
مقدادی در ادامه صحبت های خود افزود، اصل اولی بر جواز ورزش بلکه رجحان است، اما آسیب رسانی و خشونت آفرینی ملاحظاتی است که می تواند مشروعیت ورزش را با تردید مواجه سازد، چرا که در شریعت اسلامی، ورزش برای حفظ جان و تأمین سلامت جسم و روان منظور است.از این رو، برخي از ورزش های تماسي که اساساً با آسیب و زیان رسانی شديد همراه است و خشونت جز تفکیک ناپذیر آن است (کشتی کج – مبارزه آزاد – بوکس حرفه ای) در گستره جواز قرار نمی گیرند.
ایشان همچنین افزودند، فقیهان در مواجه با احتمال ضرر و آسیب در عملیات ورزشی دیدگاه های متفاوتی را ارائه داده اند، برخی مشروعیت ورزش را به فقدان هرگونه زیان منوط کرده اند. عده ای نیز علاوه بر فقدان ضرر، وجود نفع و فایده در آن را نیز لازم دانسته اند. اما بعضی دیگر وجود مصلحت و برتری آن نسبت به زیان های مترتب بر ورزش را به عنوان ضابطه گرفته اند. به نظر می رسد، این نظر از وجاهت بیشتری برخودار است، بنابراین رقابت يا مسابقه ورزشی در بردارنده خطر و آسیب بوده و مصلحت چندانی در پی نداشته باشد یا زیان ها و مفاسد آن بر منافع آن چیره گردد، بی گمان ممنوع است و در برابر ورزشی که در بردارنده منافع و مصالحی افزون تر از آسیب و زیان های آن باشد، قابل تجویز و سازگار با موازین شرعی است.
دانشیار دانشگاه مفید در بخش پایانی صحبت های خود تصریح کرد، به هرحال اگر ورزش نا مشروع باشد، بي شک هر گونه آسيب و خسارت ناشي از آن تحت قواعد عمومي ضمان قابل مطالبه و تعقيب است ، ليكن در صورت مشروعيت آن به نظر مي رسد كه دائره مسئوليت مدني در آن محدود شود. مواردي كه آسيبها جزء ورزش بوده و خطا محسوب نشوند، قابل مطالبه نمي باشند و مسئوليت مدني در مورد آنها منتفي است.
قاعده اذن (رضايت) را مي توان به عنوان یکی از مبانی انتفای مسئولیت مدنی ورزشکاران در عملیات ورزشی محسوب کرد، چه به طور معمول هر ورزشکاری به رغم آگاهی از برخورد ها و ضربه ها و آسیب ها با خواست و اذن قولی یا عملی خویش را در میدان ورزش حاضر می شود و با اشتیاق به صحنه تمرین یا مسابقه پا می نهد . همچنين قاعده اقدام و پذيرش خطر را مي توان در مورد ورزشکاری که با آگاهی از حوادث ، خطرات و احتمال آسیب دیدگی در میدان بازی و رقابت گام می نهد، جاری دانست.و البته كارايي اقدام از اذن بيش تر است و در انتفاي مسئوليت مدني قلمرو وسيع تري را در بر مي گيرد.
به هر روي بايد اذعان داشت یکی از مهم ترین مسائل و چالش ها، حوادث ورزشی و خسارات ناشی از آن است. مسابقات و بازی های ورزشی با وجود فوائد متعدد، جایگاه برخوردها، خطرها و حوادث فراوانی است. مع الاسف در مورد مشروعيت و مسئوليت مدني آن كار مناسبي انجام نشده است. اما اين نظريه مي تواند خلاها و مشكلات موجود را تا اندازه زیادی برطرف نماید و زمينه را براي قانون گذاري و سياست گذاري فراهم مي كند.
در ادامه نشست ناقدین ضمن تقدير از ديدگاه دکتر مقدادی، تاکید کردند که در بحث خشونت ورزشی تزاحم بین ملاکات آن بسیار مهم است. خشونت قاعدتاً از مراتبی برخوردار است همانطور که اساتید عمدتا آنرا به چهار نوع تقسیم می کنند بنابراین لازم است برای هرکدام تجویز جداگانه ای صورت پذیرد و دیگر آنکه این خشونت آیا صرفا بین ورزشکاران مطرح است یا بین ورزشکاران و کادر فنی و یا حتی بین تماشاچیان و هواداران به هرحال برای هرکدام تعریف خاصی لازم است.
اگر خشونت را به عنوان یکی از ارکان مسئولیت در نظر بگیریم. قاعدتا رکن فعل زیانبار متوجه آن خواهد شد. حال اینکه رابطه سببیت بین این فعل زیانبار و زیان بوجود آمده چگونه برقرار می شود. با عنایت به موارد مذکور و در نظر گرفتن بند ث ماده ۱۵۸ قانون مجازات اسلامی نیازمند تحقیق و بررسی بیشتر می باشد.
لازم به توضیح است دکتر محمد رضا فضلی و دکتر حسن سلطانی از مربیان شناخته شده کاراته کشور و عضو هیات رئیسه سبک شیتوریو شیتوکای کاراته دو ایران می باشند که در این نشست تخصصی حضور تأثیرگذاری داشتند.